پس از پایان سال ۲۰۱۳، سانه کیزر او تصمیم گرفت از رقابت‌های حرفه‌ای کناره بگیرد، با پلیس هلند همکاری داشت و در ۲۰۱۶ مادر دو قلو شد؛ زندگی خانوادگی و شغلش نشان داد که قدرت انتخاب در خارج از شن‌ها هم می‌تواند به همان اندازه الهام‌بخش باشد .

در نوامبر ۲۰۱۷، با جدیت و انگیزه نو ظهور به دنیای رقابت برگشت و با Madelein Meppelink به هم‌تیمی تبدیل شد؛ ترکیبی که در اولین فصل موجب درخشش آن‌ها در صفحه مدال‌ها شد و قهرمانی اروپا در ۲۰۱۸ در لاهه را با حضور خانواده‌اش تجربه کردند، علیرغم چهار سال دوری که اوج صلابتش را نشان داد

در فوریه‌ی ۲۰۲۲، سانه و میپلینک اعلام کردند که پس از فینال تور نهایی جهان در ساردینیا، بازنشسته خواهند شد؛ او در بیانیه‌ای احساسی گفت: «پایان فصل ۲۰ ساله‌ای بود که با حضور فرزندانم در قهرمانی اروپا، رؤیایم به واقعیت پیوست» .

او در دوران اول به‌عنوان بلوکر و سپس به‌عنوان مدافع در نقش راست، به اوج رسید؛ به ویژه پس از بازگشت، بیشتر در پُست مدافع موفق ظاهر شد و با سبک هجومی و تنظیم دقیقش، توانست میانگین امتیاز ۶٫۲۱ در هر ست و بیش از ۵ درصد سرویس ایس ارائه دهد .

در سال ۲۰۰۲، شوهای بخت او با آرجانه استیونز در مسابقات نوجوانان زیر ۱۸ سال جهان، به طلای جهانی رسید؛ موفقیتی چشم‌گیر که بعدها در همان سال به مدال نقره قهرمانی اروپا ختم شد و نشانگر آینده‌ای روشن برای یکی از نوآورترین بازیکنان نسل‌اش بود .