صحبت از روزی است که در المپیک پکن، شیلا با نجات پنج امتیاز متوالی و بازگرداندن بازی، مسیر تیم به سوی طلا را باز کردند — صحنه‌ای افسانه‌ای که هنوز در ذهن هواداران حفظ شده .

June 2016 پایان یکی از بزرگ‌ترین دوره‌ها بود؛ شیلا در المپیک ریو پنجم شد و پس از آن از تیم ملی خداحافظ کرد. در آوریل ۲۰۲۲ در لیگ Athletes Unlimited آمریکا، با برد در آخرین مسابقه حرفه‌ای‌اش، از ورزش کناره گرفت و با پیامی سرشار از احساس مانند: «شکرگزار دوران فوق‌العاده‌ام هستم» ورزش را ترک کرد .

با ۵۶ مدال طلا در کارنامه (۳۶ تیم ملی و ۲۰ باشگاهی)، شیلا کاسترو نه‌فقط یکی از بی‌بدیل‌ترین ورزشکاران برزیلی در تاریخ محسوب می‌شود، بلکه الگویی است برای هزاران ورزشکار که یاد می‌گیرند چگونه اتفاقات سخت و شیرین زندگی را با عزمی ستودنی مدیریت کنند .

کاسترو در سال ۲۰۰۵ در رقابت قهرمانی جهان در ژاپن با برزیل به جام رسید و عنوان MVP و بهترین امتیازآور را کسب کرد. در همان سال نیز در Grand Champions Cup نیز به مدال طلا رسید؛ نشان از آغاز یک دوره بی‌نظیر در تاریخ والیبال زنان برزیل .

او جزو اعضای طلایی تیم ملی بود که از سال ۲۰۰5 تا ۲۰۱۶ شش بار در گرند پری قهرمان شد و در المپیک‌های پکن (۲۰۰۸) و لندن (۲۰۱۲) به مدال طلای تیمی رسید؛ در لندن ۲۰۱۲ عنوان MVP مسابقات را نیز از آن خود کرد .

در سال ۲۰۱۲ با باشگاه Sollys Osasco موفق به قهرمانی در باشگاهی جهان شد و MVP و بهترین امتیازآور تورنمنت لقب گرفت. سپس در ترکیه و باشگاه VakıfBank Istanbul قهرمان لیگ ترکیه و قهرمانی اروپا شد؛ موفقیتی که نشان‌دهنده قدرت‌ بازی در سطوح مختلف بود.